پرینت سه بعدی اصفهان - پرینتر سه بعدی شکلات

بهترین متریال در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی چیست؟

از آنجا که صنعت نفت و گاز و پتروشیمی از صنایع مهم و استراتژیک هر کشور محسوب میشود، لذا کارکرد مطمئن و بهینه این واحدها از اهمیت بسیار بالائی برخوردار هستند. از اصلی ترین مواردی که میتواند این کارکرد مطمئن و بهینه را تحت تاثیر قرار دهد، بحث خوردگی و انتخاب صحیح بهترین متریال در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی جهت جلوگیری از بوجود آمدن آن است.

در این مطلب سعی میشود بهترین متریال در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و شرایط کاربرد هر کدام را به اختصار توضیح دهیم:

انتخاب مواد در واحدهای پالایشگاههای نفت و گاز و پتروشیمی:

خوردگی در عملیات نفت و پتروشیمی :

• انتخاب مواد

انتخاب بهترین متریال در  در ساخت تاثیر به سزایی بر روی قابلیت عملکرد ، اقتصادی بودن و وابستگی به واحدهای پالایش و پتروشیمی دارد. به همین علت ، انتخاب مواد می بایست یک تشریک مساعی بین مواد ، مهندس و واحد اجرایی و اهداف شخصی باشد.این ارتباط اغلب می تواند شرایط وسیعی را تحت تاثیر قرار دهد.

به طور ایده آل یک ماده می بایست هشدارهایی را قبل از از کار افتادگی به ما نشان دهد.موادی که ناگهانی و بدون باد کردن در نتیجه شکست ترد یا SCC می شکنند می بایست اجتناب شوند.

خوردگی عمومی تجهیزات می تواند به سهولت با تکنیک های بازرسی مختلفی تشخیص داده شود.در حقیقت حفره دار شدن منفرد پتانسیل جدی تری دارد.زیرا نشتی در نواحی بالای مشخص شده می تواند رخ دهد و به سختی قابل تشخیص می باشد.

تاثیر محیط روی خواص مکانیکی

تاثیر محیط روی خواص مکانیکی مواد همچنین می بایست در نظر گرفته شود.مطمئنا شرایط در معرض قرار گرفتن می تواند یک ماده ی در حالت معمول داکتیل را به یک ماده ی خیلی ترد که می تواند بدون هیچ هشداری از کار بیافتد تبدیل کند.

ماده نباید فقط برای شرایط نرمال مناسب باشد.چون همچنین بیشتر آنها باید شرایط ناپایدار را متحمل شوند. نظیر در حین روشن شدن ، خاموش شدن ، شرایط اضطراری و یا Stand by طولانی.اغلب در خلال پدیده های زمانی است که تجهیزات اعوجاج های جدی را متحمل می شوند و یا از کار افتاده می گردند.

ملاحظات خاص آنهایی است که وقتی تجهیزات در معرض آتش قرار می گیرند انجام شود.درمعرض قرار گرفتن ناخواسته که منجر به بالا رفتن درجه حرارت می شوند تنها خواص مکانیکی را تحت تاثیر قرار نمی دهد، بلکه همچنین اثرات زیان آوری نیز می گذارند.گرچه همه پیش بینی های ممکن می بایست برای به حداقل رساندن وقوع آتش انجام گیرد ، مهندس مسئول انتخاب مواد می بایست تشخیص دهد که آتش امکان دارد به وقوع پیوندد و تجهیزات می بایست کمال سلامت خود را به منظور نسوختن در آتش حفظ کنند.

این امر سبب محدود شدن کاربرد مواد با نقطه ذوب پایین یا آنهایی که در معرض شوکهای حرارتی هنگامیکه اطفای حریق با آب انجام می شود حساس هستند ، می شود. به خصوص در موارد لوله های پالایش و تجهیزات نگهدارنده بخارهای قابل اشتعال هیدروکربن ها ، از سوی دیگر مقاومت در برابر آتش برای سیستمهای آبگرد و یا ابزارهای سیستمهای هوایی نباید در نظر گرفته شوند.اگرچه واحدهای پتروشیمی ممکن است پروسه هایی را شامل شود که بخارهای غیر قابل اشتعال و بی خطر تشکیل دهد ، بیشتر تجهیزات می بایست در برابر آتش مقاوم باشند.

کمبود مقاومت در برابر آتش استفاده از اجزای پلاستیکی را در پالایشگاه ها و پتروشیمی ها با وجود مقاومت عالیشان در برابر بسیاری از انواع خوردگی محدود می کند. به علاوه اجزای پلاستیکی در معرض آسیب دیدگی بوسیله خروج بخار در خلال خاموش شدن می باشد.این نیازمند اجزای آزاد از باقیمانده های هیدروکربن و بخار قبل از اجرای بازرسی و عملیات می باشد.