پرینترهای سه بعدی پردازش نوری دیجیتال (DLP) یکی دیگر از انواع پرینترهای سه بعدی است که عملکردی بسیار شبیه پرینترهای استریولیتوگرافی دارد. تکنولوژی دی ال پی در سال 1987 توسط لری هورنبک از موسسه Texas Instruments که در تولید پروژکتورها مشهور هستند ، ابداع شد. در این تکنولوژی از میکرو آینه های دیجیتال بر روی یک تراشه نیمه رسانا استفاده میشود. این فناوری قابل استفاده در ساخت تلفن همراه ، انواع پرینترهای سه بعدی و پروژکتورهای مختلف است.
تکنولوژی DLP به مانند استریولیتوگرافی با فوتوپلمیرها کار میکنند ، حتی با کیفیتی بالاتر. اما چیزی که این دو تکنولوژی و این دونوع از انواع پرینترهای سه بعدی را از یکدیگر متمایز میسازد نحوه استفاده از منابع نوری است. در تکنولوژی DLP ، پرینترهای سه بعدی آماتور به طورکلی از منابع نوری متعارف مانند چراغ های قوسی نور استفاده میکنند. قطعه مهم دیگر در این تکنولوژی صفحه نمایش کریستالی مایع که در طول عملیات پرینت سه بعدی به تمامی لایه های متریال مورد نظر در پرینتر DLP اعمال میشود. مواد مورد استفاده در این تکنولوژی رزینی است که در ظرف رزینی شفاف نگه داری میشود. رزین فورا و پس از قرار گیری در معرض سرچشمه نور مستقیم سخت میشود. لایه ای از چنین مواد سختی میتوانند ظرف چند ثانیه پرینت شود. هروقت لایه پایانی پرینت شد ، لایه بعدی از پرینت بر روی جسم قبلی چاپ میشود.
نتیجه چاپ توسط چنین دستگاهی بسیار قوی و وضوح تصویر خروجی بسیار بالا است. مزیت بسیار بزرگ پرینترهای DLP بر دیگر انواع پرینترهای سه بعدی از جمله SLA استفاده بسیار کمتر از مواد برای ایجاد جزییات در چاپ سه بعدی است که باعث کاهش هزینه های پرینت و همچنین کاهش مواد زائد است. از نمونه های برتر دستگاه های پرینت سه بعدی DLP ساخته های شرکت های MiiCraft و Lunavast است.
انواع پرینترهای سه بعدی ، مواد مصرفی پرینتر های DLP
مواد مصرفی این پرینتر های سه بعدی به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:
- گروه اول: رزین های صنعتی که از استحکام بالایی برخوردار هستند و در مقابل حرارت دوام بالایی دارند.
- گروه دوم: رزین های ریخته گری (castable) که از استحکام کمتری برخوردار بوده و در دمای پایین تری ذوب می شوند که این قابلیت به عنوان خاصیت اصلی در ریخته گری دقیق استفاده می شود. مورد استفاده این رزین ها در ریخته گری دقیق به این شکل است که نمونه پرینت شده مستقیم در داخل سیلندر های ریخته گری دقیق قرار گرفته و بعد از وکیوم شدن ( بسته به نوع قالب گیری) و خشک شدن گچ یا سرامیک، کل قالب حرارت داده می شود تا نمونه پرینت شده، بسوزد و از بین برود و قالب آماده ریخته گری شود. در مرحله آخر نیز فلز مورد نظر ذوب شده و در سیلندر ریخته می شود. البته از نمونه های پرینت شده با رزین های صنعتی نیز برای ساخت قالب های لاستیکی یا سیلیکونی نیز استفاده می شود و بعد در قالب لاستیکی موم ریخته می شود و در نهایت نمونه مومی برای استفاده در سیلندر استفاده می شود.