ریخته‌گری دقیق به روشی اطلاق می‌شود كه در آن قالب با استفاده از پوشاندن مدلهای از بین رونده توسط دوغاب سرامیكی ایجاد می‌شود. مدل (كه معمولا از موم یا پلاستیك ساخته شده است) بوسیله سوزاندن یا ذوب‌كردن از محفظه قالب خارج می‌شود.
ویژگی های ریخته‌گری دقیق
در روشهای قالب‌گیری در ماسه، مدلهای چوبی یا فلزی به منظور تعبیه شكل قطعه در داخل مواد قالب مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینگونه روشها مدلها قابلیت استفاده مجدا دارند ولی قالب فقط یكبار استفاده می‌شود.
در روش دقیق هم مدل و هم قالب فقط یك بار استفاده می‌شود.
مزایا و محدودیتهای ریخته‌گری دقیق
الف: مهمترین مزایای روش ریخته‌گری دقیق عبارتند از:
- تولید انبوه قطعات با اشكال پیچیده كه توسط روشهای دیگر ریخته‌گری نمی‌توان تولید نمود.
- مواد قالب و نیز تكنیک بالای این فرایند.
- امكان تكرار تولید قطعات با دقت ابعادی و صافی سطح یكنواخت را میدهد.
- این روش برای تولید كلیه فلزات و آلیاژهای ریختگی به كار می رود . همچنین امكان تولید قطعاتی از چند آلیاژ مختلف وجود دارد.
- توسط این فرآیند امكان تولید قطعاتی با حداقل نیاز به عملایت ماشینكاری و تمام كاری وجود دارد. بنابراین محدودیت استفاده از آلیاژهای با قابلیت ماشینكاری بد از بین می‌رود.
- در این روش امكان تولید قطعات با خصوصا متالورژیكی بهتر وجود دارد. – قالبت تطابق برای ذوب و ریخته‌گری قطعات در خلاء وجود دارد. – خط جدایش قطعات حذف می شود و نتیجتا موجب حذف عیوبی می شود كه در اثر وجود خط جدایش به وجود می آید.. –
ب:مهمترین محدودیتهای روش ریخته‌گری دقیق عبارتنداز : – اندازه و وزن قطعات تولید شده توسط این روش محدود بوده و عموما قطعات با وزن كمتر از 5 كیلوگرم تولید می شود . – هزینه تجهیزات و ابزارها در این روش نسبت به سایر روشها بیشتر است.
انواع روشهای ریخته‌گری دقیق
در این فرایند دو روش متمایز در تهیه قالب وجود دارد كه عبارتند از روش پوسته ای و روش توپر به طور كلی این دو روش درتهیه مدل با هم اختلاف ندارند بلكه در نوع قالبها با هم تفاوت دارند. فرایند قالبهای پوستهای سرامیكی پوسته ای سرامیكی درریخته‌گری دقیق: برای تولید قعطات ریختگی فولادی ساده كربنی ، فولادهای آلیاژی ،فولاد های زنگ نزن، مقاومت به حرارت ودیگر آلیاژهایی با نقطعه ذوب بالای این روش به كار می رود به طور شماتیك روش تهیه قالب را در این فرآیند نشان می دهند كه به ترتیب عبارتند از :
الف : تهیه مدلها : مدلهای مومی یا پلاستیكی توسط ورشهای مخصوص تهیه میشوند.
ب : مونتاژ مدلها : پس از تهیه مدلهای مومی یا پلاستیك معمولا تعدادی از آنها ( این تعداد بستگی به شكل و اندازه دارد) حول یك راهگاه به صورت خوشه ای مونتاژ می شوند در ارتباط باچسباندن مدلها به راهگاه بار ریز روشهای مختلف وجود دارند كه سه روش معمولتر است .در مقالات بعد به بررسی روش های معمول چسباندن میپردازیم.